Onze vloot bestaat uit 10 Lelievletten, twee motorboten, een grachtensloep met buitenboordmotor, twee roeibootjes en 8 kano’s.
De Lelievlet
De lelievlet is de meest gebruikte stalen zeil-, roei- en wrikboot bij zeeverkennersgroepen van Scouting Nederland. Het zeekadetkorps maakt ook van de lelievlet gebruik. De lelievlet is gebaseerd op de beenhakkervlet. De naam is afgeleid van het traditionele scoutinglogo, de Franse lelie.
Afmetingen
• Lengte: 5,60 m
• Breedte: 1,80 m
• Hoogte: 5,60 m
• Gem. gewicht: 650 kg (casco)
• Gem. gewicht: 900/1000 kg (voltuig)
• Zeiloppervlak: 12,15 m²
• Diepgang: 0,30 m
Geschiedenis
Tot in de jaren vijftig werden er door Waterscoutinggroepen allerlei verschillende boten gebruikt. Vaak waren dit afgedankte reddingssloepen van de marine of roeisloepen waarvan merk en type niet bekend waren. Deze boten waren bijna altijd volledig van hout, waardoor het onderhoud dus veel tijd en geld kosten. Ook was het moeilijk om onderdelen te kunnen vervangen omdat het vaak om boten ging die verouderd waren. In de jaren vijftig kwamen er meer Waterscoutinggroepen in Nederland en dus werd de vraag naar varend materiaal groter. Daarom ging men op zoek naar een geschikt type boot voor de Waterscouts. Een standaardboot zou de aanschaffingsprijs beïnvloeden, hoe meer boten er van dat type zijn, hoe lager de prijs zal zijn. Nog een voordeel van een standaard type boot voor alle waterscoutinggroepen is dat er onderling zeil- en roei wedstrijden gehouden kunnen worden omdat de boten van gelijke klasse zijn. Deze boot moest voldoen aan de volgende eisen:
• er moest mee gezeild kunnen worden
• er moest, met voldoende zitruimte, door 6 personen mee geroeid kunnen worden
• er moest een mogelijkheid zijn om te wrikken
In 1955 gingen de Waterscoutinggroepen op zoek naar een boot die aan deze eisen voldeed en ze kwamen terecht bij Teunis Beenhakker uit Kinderdijk. Hij had kort na de oorlog een ontwerp gemaakt voor een roei- en wrikvlet voor binnenvaart-schippers. De groepen zagen wel wat in dat ontwerp en de heer A. Stockman, schipper bij de Titus Brandsmagroep in Breda en commissaris bij de Katholieke Verkenners, paste het zo aan dat het ook als zeilboot gebruikt kon worden. Er kwamen onder andere een mast, een midzwaard en twee luchtkasten in. In 1956 bouwde Teunis Beenhakker twee vletten voor proef. Hij maakte twee bijna gelijke vletten: eentje van 4,60 meter en eentje van 5,60 meter. Het zeil was bij allebei de boten even groot: 12,5m2. Uiteindelijk werd de 5,60 meter boot
uitgekozen als meest geschikt.
De lelievlet werd, zoals al voorspeld was, een groot succes. Tot 2006 zijn in Nederland zo’n 1550 lelievletten gebouwd. Lelievlet nummer ‘1’ bestaat nog steeds en vaart nog steeds onder de vlag van de Titus Brandsma Groep uit Breda.
Er zijn inmiddels ook een flink aantal vletten door VMBO-scholen in licentie gebouwd, onder de vlag van het Botenbouwpoject Vette Vletten, Sail Amsterdam 2005 en 2010 en Vletten op de Maas.
De Lelievletten van de Radboudgroep hebben elk een naam van een windstroming van over de hele wereld.
138 – Sirocco
Het zeilnummer van deze boot is de 138. Dit is de oudste boot van de Radboudgroep en is gemaakt in 1960.
Als eerste boot van de groep kwam deze automatisch terecht bij de zeeverkenners. De meiden waren nog niet toegestaan en hadden dus ook geen boot nodig. De bootskleur is blauw.
De Sirocco is een mediterrane wind die vanuit de Sahara tot orkaankracht kan waaien in Noord- Afrika en Zuid-Europa.
252 – Mistral
Deze heeft het zeilnummer 252 en is gebouwd in 1962. Ook deze boot hoort bij de zeeverkenners en heeft als bootskleur rood.
De Mistral is misschien wel een van de bekendere winden. Deze sterke wind waait vanuit het Noorden door de Rhône-vallei in Frankrijk en voert koude, droge lucht mee.
253 – Föhn
Het zeilnummer is 253, het bouwjaar is 1962. De derde boot van de zeeverkenners, deze keer heeft hij de kleur zwart gekregen.
De naam Föhn komt niet van het apparaat waarmee je haren kan drogen maar van de wind die voorkomt bij bergen. Die voert in Europa bijvoorbeeld warme droge lucht van de zuidkant van de Alpen naar de oostkant, zodat ook de Balkan in de zomer een mooi klimaat heeft.
437 – Harmattan
Met dit zeilnummer (437) komen we de eerste watergidsenboot tegen. Het bouwjaar is 1967. Dat is ruim 6 jaar voor de oprichting van de meidentak van de groep. Als iemand weet of de Harmattan daarvoor bij de zeeverkenners heeft gehoord of dat zij eerst toebehoorde aan een andere groep, we horen het graag! De bootskleur is een vrolijke geel.
De Harmattan is een droge en stoffige West-Afrikaanse wind die vanuit de Sahara naar de golf van Guinea waait. De stof die meewaait veroorzaakt ieder jaar overlast in het vliegverkeer in deze gebieden.
568 – Chamsin
Het volgend zeilnummer is 568, gebouwd in het jaar 1971. De vierde boot van de zeeverkenners, dit keer is de bootskleur grijs.
De Chamsin is een droge warme en stoffige wind in Noord-Afrika. Het woord is Arabisch voor 50, de wind zou om de vijftig dagen waaien.
714 – Pampero
Met zeilnummer 714, gebouwd in 1974, hebben we de tweede watergidsenboot bereikt. Deze heeft als boot de kleur oranje.
De wind Pampero komt voor in Zuid-Amerika. Als deze waait wordt er koude lucht aangevoerd. In de zomer betekent dit een welkome afwisseling van het hete en vochtige weer, in de winter is hij sterk en kan schade aanrichten.
850 – Blizzard
De vijfde en laatste boot van de zeeverkenners is de 850, bouwjaar 1976. Deze heeft als bootskleur groen.
Voor de Engelstaligen is dit niet een moeilijke naam. Het is het Engelse woord voor een sneeuwstorm. Dit moet dan wel een sneeuwstorm zijn waarbij windsnelheden van minimaal 57 km/u gehaald worden en een storm die minimaal drie uur aanhoudt.
851 – Chinook
Het zeilnummer is 851, het bouwjaar is 1976. Deze boot is van de watergidsen maar wordt regelmatig voor langere tijd geleend door de Wilde Vaart. De bootskleur is zwart-wit. De Chinook-wind lijkt veel op de Fohn-wind. Ook hier hebben de bergen grote invloed op de temperatuur. Deze wind waait in Noord-Amerika en kan grote temperatuurverschillen veroorzaken in enkele uren. De warme, droge aanvoer vanaf de Grote Oceaan kan een temperatuurverschil van – 20° tot +20° veroorzaken in 24 uur.
974 – Samoem
Met zeilnummer 974 zijn we bij de laatste watergidsenboot aangekomen. Zij is gebouwd in 1976. De bootskleur is blauw-wit.
De Samoem is een Arabische wind. Het is een hete, droge wind in Arabie en langs de Perzische Golf. Er wordt veel woestijnzand door meegevoerd en kan daarom enkele dagen achter elkaar voor veel overlast zorgen.
975 – Borah
De enige boot van de Wilde Vaart heeft zeilnummer 975 en is gebouwd in het jaar 1976. Voor deze boot is er, om het zeilen een extra moeilijkheidsgraad te geven, een boegspriet waarop een tweede fok gehesen kan worden. De bootskleur is blauw-oranje, dezelfde kleur als de daskleur van de groep. De Föhn brengt warme lucht naar de Balkan, de Borah brengt daar de koude lucht. In de winter zorgt de wind voor een koude lucht die vanuit het noorden naar de warme Adriatische zee waait. Door de botsing van warm en koud gaat hij alleen maar harder waaien.
De Motorboten
Voor de zeeverkenners en watergidsen zijn er twee motorboten zodat er op het water voldoende toezicht gehouden kan worden, om zeilwedstrijden uit te zetten of de lelievletten lange stukken te slepen. Omdat deze boten meer pk’s hebben dan de lelievletten hebben deze ook een sterkere windnaam gekregen. De zeeverkenners varen rond op de Orkaan, de watergidsen op de Cycloon, inderdaad twee woorden voor dezelfde storm. De stalen boten zijn ook in de groepskleuren geschilderd maar hebben als extraatje ook wat oranje in het ontwerp verwerkt.
De Grachtensloep
Onze nieuwste boot is de Levanther (een oostelijke wind over Spanje). Dankzij de Rabobank hebben we deze aluminium grachtensloep met buitenboordmotor speciaal voor de welpen. Als ze hun zwemvesten aan hebben, kunnen ze ook een mooi rondje varen over de Poel.
De Roeibootjes
Ook van de welpen zijn de twee kleine, stalen roeibootjes. De Solano (andere naam voor de Levanterwind) en de Storm hebben elk hun eigen set houten riemen en zijn prima te gebruiken door kleinere kinderen. Ook zijn ze regelmatig meegegaan op zomerkampen om als boodschappenboot te dienen.
De Kano’s
De kano’s hebben geen namen. De Radboudgroep heeft een set van 3 kano’s overgekocht van de World Jamboree uit 1995 die bij Dronten gehouden werd. Dit zijn de drie kleine aluminium kano’s waarop het logo van de World Jamboree nog steeds staat. In 2002 hebben we met geld van het Schipholfonds drie nieuwe aluminium kano’s kunnen kopen. Deze zijn iets groter en hebben bankjes. Naast deze zes zijn er ook nog twee polyester kano’s, iets instabieler maar wel heel leuk om in te oefenen!